Nietsvermoedend loopt u in een drukke winkelstraat uw boodschappen te doen. Of u bent lekker aan het chillen met een paar vrienden. Of u bent er even alleen op uit, diep in gedachten verzonken. Plotseling hoort u vanuit de verte een geluid komen. Het klinkt alsof iemand op een drumstel slaat. Boem-boem… Boem-boem. Het wordt steeds luider. Op een gegeven moment hoort u ook een soort getingel. Ting-ting TING… Ting-ting TING. Daarna hoort u iemand zingen. Hoe dichter bij het gezang komt, hoe beter u de woorden kunt horen. Hare Krishna Hare Krishna Krishna Krishna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare. Tenslotte ziet u de mensen die verantwoordelijk zijn voor het geluid. Een bonte groep mensen die al dansend en zingend door de straat loopt. Sommigen mannen zijn gekleed in witte gewaden, sommige vrouwen in kleurrijke sari’s. En sommigen gewoon in westerse kleding. Het gezang en gedans werkt aanstekelijk, en meerdere omstanders beginnen mee te dansen. Ondertussen krijgt u een boek in uw handen gedrukt. De persoon die u het boek heeft gegeven vertelt u er meer over. Iets over het doel van het leven, reincarnatie, Krishna… Het klinkt allemaal onbekend, maar u bent wel een beetje nieuwsgierig waar het over gaat..
Het gezamenlijk zingen van de namen Hare Krishna Hare Krishna Krishna Krishna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare, wordt ook Harinama Sankirtan genoemd. Hierbij worden de namen Krishna, Rama en Hare, drie namen van God, bezongen. De toegewijden die dit doen, doen dit uit liefde voor God, die wij Krishna noemen. Net zoals iemand die liefde voelt voor een persoon constant aan hem of haar denkt en zijn of haar naam wil noemen, zo doen de toegewijden dat ook met de namen van Krishna. Uit liefde voor Hem zijn wij constant bezig Hem te plezieren.
Dit gezang gaat vergezeld met Vedische instrumenten, zoals de mrdanga (percussie) en karatala (handcymbalen). Ook wordt wel eens gebruik gemaakt van een harmonium.
Het doel van dit alles is simpelweg de namen van de Heer te bezingen, en de vreugde en rust die wij daardoor ervaren willen we graag ook anderen laten ervaren. Vandaar dat we iedereen uitnodigen om mee te doen.
Iedere tweede zaterdag bezoeken we een plaats in een van de twaalf provincies. Een overzicht hiervan ziet u verder in de agenda. Daarnaast vindt er regelmatig ook Harinama’s plaats in andere plaatsen, vooral in de grote steden.
Wilt u meer weten over de Harinama. Neem dan contact met ons op via harinamsankirtannl@gmail.com.
Srila Prabhupada, of beter gezegd Sri Srimad A.C Bhaktivedanta Swami Prabhupada, is de stichter-acarya van de Hare Krishna Gemeenschap in het Westen. Acarya wordt meestal vertaald als grondlegger of als leraar die onderwijst door het goede voorbeeld te geven. Hij werd in 1896 geboren in Kolkata (Calcutta), India. Zijn eigen geestelijk leraar, Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Gosvami Thakura Prabhupada, ontmoette hij voor het eerst in Calcutta in 1922. Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati, een vooraanstaand godsdienstgeleerde en de oprichter van vierenzestig Gaudiya Matha’s (vedische instituten), waardeerde deze goed opgeleide jongeman. Tijdens deze eerste ontmoeting verzocht hij Srila Prabhupada om de vedische kennis in de Engelse taal te verspreiden. Srila Prabhupada was overtuigd en besloot zijn leven te wijden aan het onderwijzen van vedische kennis. Hij werd een volgeling en elf jaar later, in Allahabad in 1933, werd hij officieel ingewijd als zijn leerling. Enkele weken voor Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakur in 1936 overleed, vroeg hij Srila Prabhupada tijdens hun laatste ontmoeting nogmaals om het Krishna-bewustzijn in de Engelstalige wereld te introduceren.
Na de publicatie van drie delen van het Srimad-Bhagavatam reisde Srila Prabhupada in 1965 met een vrachtschip naar de Verenigde Staten van Amerika om de opdracht van zijn spiritueel leraar te vervullen. Toen Srila Prabhupada in New York aankwam, had hij nauwelijks geld. Pas na een jaar van grote moeilijkheden, slaagde hij er in juli 1966 in de Internationale Gemeenschap voor Krishna-bewustzijn (ISKCON) op te richten. In de jaren die volgden vertaalde hij meer dan vijftig volumes van filosofische en religieuze Indiase klassieken en voorzag ze van gezaghebbend commentaar. Hij schreef ook verschillende samenvattende studies. Tot zijn heengaan op 14 november 1977 leidde hij de beweging en zag haar uitgroeien tot een wereldwijd verbond van meer dan honderd ashrama’s, scholen, tempels, instellingen en landbouwgemeenschappen. Hij introduceerde in het westen het vedische model van basis- en voortgezet onderwijs met de oprichting van de gurukula (school van de guru) in Dallas, Texas. Onder zijn leiding stichtten zijn leerlingen meer van dergelijke scholen in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Srila Prabhupada nam ook het initiatief voor de bouw van verschillende grote internationale culturele centra in India. Het centrum in Sridhama Mayapur in West-Bengalen is de locatie waar de bouw van een geplande spirituele stad plaatsvindt, een ambitieus bouwproject dat gespreid over vele jaren wordt uitgevoerd.
